Πως έχεις μάθει, να δίνεις την αγάπη σου; Πότε κάνεις σκόντο
και πότε την προσφέρεις απλόχερα; Πότε κρίνεις τον εαυτό σου για όσα έκανες…
και πότε σε κατακρίνουν για ότι δεν έκανες;
Μήπως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσεις τα όριά της; Όσα περισσότερα
δίνεις, τόσα περισσότερα ζητάνε. Όσα περισσότερα κρατάς για τον εαυτό σου,
τόσους ανθρώπους χάνεις από την ζωή σου. Όλα έχουν μέτρο. Όλα μπορούν να είναι
μετρήσιμα. Ακόμα και η αγάπη.
Όχι! Δεν μπορείς να την δώσεις με την λογική.
Όχι! Δεν μπορείς να την χαρίσεις με το μυαλό. Αλλά μπορείς να την δώσεις
ανάλογα με το πώς την έχουν, οι άλλοι ανάγκη. Με το πώς, θα μπορέσουν να την
αισθανθούν καλύτερα. Εσύ για να αισθανθείς ότι κάποιος σ’ αγαπάει, δεν έχεις
τον δικό σου κώδικα; Δεν κρίνεις ανάλογα με συγκεκριμένα λόγια ή πράξεις;
Δες την αγάπη, σαν κάτι υπαρκτό. Σαν κάτι που έχει ύλη και
πνοή. Δες την, ως λουλούδι! Αν είναι τουλίπα, θέλει κάθε μέρα νερό, για να μην
μαραθεί! Αν είναι κάκτος μπορεί να επιβιώσει με σπάνιες
και λιγοστές σταγόνες. Αν εσύ τον ποτίζεις καθημερινά θα μαραθεί.
Νιώσε πόσο πότισμα χρειάζεται η δική σου ψυχή και στην πορεία
πότισε των άλλων, ανάλογά με την δική τους ανάγκη.
Ένιωσες; Κάκτος ή τουλίπα;
Μαριάντζελα Μακρογιάννη
Ψυχολόγος
