Κάποια στιγμή, οι αρμόδιες ομάδες για
την ασφάλεια του πλανήτη, εθνικές και διεθνείς, πρέπει να λάβουν αποφάσεις και
να θέσουν κανόνες, για την πρόληψη
καταστροφικών φαινομένων που δεν αντιστρέφονται.
Η κατασκευή Πυρηνικών σταθμών σε
σεισμογενείς περιοχές, όπως στη Fukushima Ιαπωνία, ή στην
Τουρκία, που το αποτέλεσμα των βλαβών τους, δεν θα μείνει εντός των γεωγραφικών ορίων του κράτους τους, δεν
πρέπει να εγκρίνεται από την Διεθνή
Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας. Αν εγκρίνεται η κατασκευή – πώληση -
χρήση, πρέπει η σύμβαση να περιλαμβάνει και την υποχρέωση απόσυρσης για τα
χημικά αλλά και της αποζημίωσης όσων θα πληγούν σε περιοχές έξω από το
γεωγραφικό χώρο του κράτους που έχει τον Πυρηνικό Σταθμό.
Αυτό είναι το νομικά αυτονόητο δίκαιο,
αφού είναι γνωστό, πως δεν είναι δυνατός ο περιορισμός εντός του αυτού
γεωγραφικού χώρου, των Πυρηνικών αποβλήτων από την έκρηξη, του βέβαια πιθανού
ατυχήματος, λόγω του απρόβλεπτου και μη
περιορίσιμου των φυσικών φαινομένων.
Στις πωλήσεις τέτοιων Χημικών, ζητούμε
να αποφασιστεί αρμοδίως, να τίθεται στην σύμβαση πώλησης ως προϋπόθεση, η
ακριβής επακόλουθη αναγγελία, από τον αγοραστή προς στον πωλητή, αφ ενός μεν
των χρήσεων που έγινε αναλυτικά για τις ποσότητες που του πουλήθηκαν, καθώς και
να περιλαμβάνει το δικαίωμα και στο κόστος πώλησης την δαπάνη, για επιτόπια επίσκεψη πιστοποιητών εκ μέρους του
πωλητή, στον χώρο του αγοραστή, για επιβεβαίωση των χρήσεων που έγινε των πολυμεριζόμενων Χημικών που
πουλήθηκαν, για ορισμένο από πριν χρόνο ανάλωσης.
Το ΙΝΚΑ λοιπόν ζητά και προτείνει, με εξ ολοκλήρου δαπάνες της
Συρίας, να απενεργοποιηθούν εντός του δικού της γεωγραφικού χώρου και μετά να
ενταφιαστούν στο επιστημονικά προβλεπόμενο βάθος, σε τσιμεντένιους νάρθηκες,
και άνωθεν μετά την επιχωμάτωση, να γίνουν Γήπεδα αθλοπαιδιών και Βιομηχανικές
εγκαταστάσεις. Αλλιώς να τα πάρουν πίσω
αυτοί που τους τα πούλησαν.
Αυτό θεωρούμε πως είναι το δίκαιο, το
εφικτό, και το οριστικά ακίνδυνο για
τον πλανήτη.
Η άποψη, ότι, δεν μιλούν τα ψάρια και
ότι δεν είναι ανιχνεύσιμη η προέλευση των ασθενειών από μολυσμένα τρόφιμα, δεν
απαλλάσσει την υποχρέωση επιμέλειας και μάλιστα όταν είναι χωρίς κόστος και
εύκολη η εφαρμογή της. Όλα αυτά πρέπει
με τεκμηρίωση πρώτα, να τεθούν σε δικαστική κρίση.
