ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (τραγουδάει): Στου Μπελαμή το ουζερί, τα ούζα
έπινε σερί, το παλληκάρι το χλωμό, το πικραμένο…
ΧΑΤΖΙΑΒΑΤΗΣ: Καραγκιόζη μου, χαίρομαι που τραγουδάς!
Μερακλώθηκες;
ΚΑΡ.: Αντίθετα, μελαγχόλησα…
ΧΑΤΖ.: Δεν σε καταλαβαίνω…
ΚΑΡ.: Να, ρε Χατζατζάρη, στο ίδιο ουζάδικο, που το παλληκάρι
του τραγουδιού, καταριέται τη μοίρα του, μπήκε να τα κοπανίσει, στου Μπελαμή
στο Πασαλιμάνι, ο άνθρωπος που έγινε η αιτία, να καταριούνται τη μοίρα τους,
πολλά παλληκάρια…
ΧΑΤΖ.: Έλα, άσε τις μελαγχολίες. Περίοδο Καρναβαλιού έχουμε…
ΚΑΡ.: Έχεις δίκιο: Αν σκεφθούμε ότι έχουμε και το καλύτερο
καρναβάλι του κόσμου! Τύφλα να έχουνε τα καρναβάλια του Ρίο και της Βενετίας!
ΧΑΤΖ.: Έχουμε τόσο δυνατό καρναβάλι; Δεν το ήξερα! Ποιο είν’
αυτό. Της Πάτρας;
ΚΑΡ.: Ποιας Πάτρας ρε! Το καρναβάλι της Βουλής! Φαντάζεσαι να
παρελάσουνε όλοι αυτοί, τι έχει να γίνει;
ΧΑΤΖ.: Έλα βρε! Είπα κι εγώ!...
ΚΑΡ.: Αλλά επειδή έχουμε όπως είπες περίοδο Καρναβαλιού,
αποφάσισα φέτος, να ντυθώ την τελευταία Κυριακή μασκαράς… Μάλιστα σε λίγο θα
πάω στη στάνη του μπάρμπα μου, να πάρω τη στολή.
ΧΑΤΖ.: Τι θα ντυθείς, Τσέλιγκας;
ΚΑΡ. ΤΙ τσέλιγκας ρε! Θα δανειστώ απ’ το μπάρμπα μου το
σαμάρι της γαϊδούρας του της Χάϊδως, και με κάτι γυαλιά χρώματος μπλε
αποκριάτικα από τον Κολητήρι, θα ντυθώ Σαμαράς!
ΧΑΤΖ.: Καραγκιόζη μου, είσαι φανταστικός! Θα έρθω κι εγώ. Θα
προπορεύομαι με μια ροκάνα κα μια που είμαι και τελάλης, θα διαλαλώ στον κόσμο
τα εξής: Ακούσατε! Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλλοι. Έχουμ’ όλοι μαύρο χάλι! Μας
φορέσανε σαμάρι και μας πήγαν στο παζάρι!
ΚΑΡ.: Γειά σου ρε Χατζατζαράκο! Ραντεβού την Κυριακή. Θα
γελάσει κάθε πικραμένος…
ΧΑΤΖ.: Ναι! Καραγκιόζη μου. Γειά σου.
Μανώλης Λαουτάρης
