Με τα χοντρά γυαλιά της πρεσβυωπίας
στην άκρη της μύτης της, πέρασε για πολλοστή φορά, την κλωστή στην βελόνα και συνέχισε
τη σταυροβελονιά της, αεικίνητη όπως πάντα, με την άκρη του ματιού της στις
φίλες της, που απολάμβαναν το τσαγάκι τους στο παμπάλαιο σαλόνι της…
Η Κυριακούλα Πικραγγουριά, συνταξιούχος
καθηγήτρια εβδομήντα έξι Μαϊων και κάτι, είχε σκάσει στα γέλια, με τις
αφηγήσεις των φιλενάδων.
Κάτι μεταξύ, γιουρτόπιτας και ροφήματος,
άναψε η συζήτηση κι η δασκάλα, άρπαξε το κέντημα στο χέρι, προσπαθώντας, να
διασκεδάσει τον εκνευρισμό της.
Αυτό, πια, πήγαινε πολύ. Σαν να μην
έφθανε το πετσόκομμα της σύνταξης, το σφραγισμένο Ι.Κ.Α. της γειτονιάς, η
ακρίβεια, η γραφειοκρατία, η φορολόγηση στα όρια της ψυχώσεως και τα χαράτσια,
μάθαμε και για τα έσοδα των «δικών μας», από τις περίφημες μη κυβερνητικές
οργανώσεις…(ΜΗ.ΚΥ.Ο).
Αυτές, ξέρετε, για τη διάσωση με
διαιτολόγους, της παχύσαρκης τσιπούρας στο – συγχωρεμένο - σιντριβάνι της
Ομονοίας…. Την ειρήνη στα περίχωρα της Ακρόπολης…. Την καταμέτρηση της
κοιλιακής χώρας των πολιτευομένων, προ και μετά την ενασχόληση με τα κοινά….
Όλο καλαμπούρι, οι γυναίκες, παρά τις
δυσκολίες και τα καθημερινά προβλήματα, δεν έπαψαν να σχολιάζουν με χιούμορ, τις
κωμικοτραγικές αυτές αποκαλύψεις, για τα μυστικά κονδύλια ημετέρων, που
κατασπαταλούσαν δημόσιο χρήμα, με πορεία, που κατέληγε φυσικά σε πολύ βαθιές-
εν πάσει ασυλία βεβαίως- τσέπες.
Η Κυριακούλα, σταμάτησε το κέντημα κι
αφουγκράστηκε τη συζήτηση με προσοχή. Έπειτα, με πολλή σοβαροφάνεια, διέκοψε
την ομήγυρη, δηλώνοντας με στόμφο, ότι έπρεπε επιτέλους, να καταρτίσουν
καταστατικό πολιτικής δραστηριοποίησης της παρέας…
Πάρα πολύ απλά! Τόνισε πνίγοντας τα
γέλια της.
Εσύ Μαρίκα θα γραφτείς στο ένα κόμμα,
εσύ Φραγκούλα στο άλλο, εσύ Σωτηρία σε εκείνο το μικρό της αντιπολίτευσης κι
εσύ Φλώρα, στο πιο αριστερό. Αν …συμφωνήσουν, θα γράψω και τους γάτους μου, στο
κόμμα των …. Κατοικιδίων…
Όσο πιο πολλοί, τόσο καλύτερα, αλλά
όλοι σε διαφορετικά μέτωπα. Έτσι, όποιος και να κερδίσει, η παρέα θα είναι μέσα!
Έτσι δε δούλεψαν έως σήμερα οι
συμμορίες, που ρήμαξαν τον τόπο; Εγώ εδώ, εσύ εκεί, κι εσύ παραπέρα και να
κάνετε πως δεν βλέπετε- όλοι μαζί….
Έπνιξε το γελάκι της η Κυριακούλα,
ενώ τα γυαλιά της θάμπωσαν από την ίδια της την εκπνοή, που κόντεψε να
σταματήσει εντελώς από τις κωμικές εκφράσεις των γυναικών της παρέας…
Έ, όχι και τόσο δούλεμα… Εμείς δεν
έχουμε ψυχή;…. Αναστέναξε και τράβηξε τη βελόνα με δύναμη, τόση, που τρυπήθηκε
στο δείκτη….
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός – Πολιτευτής Πειραιά
