161 χρόνια συμπληρώθηκαν από τη
γέννηση του Γεωργίου Σουρής. Ο Γιώργος Σουρής γεννήθηκε στην Ερμούπολη της
Σύρου στις 2 Φεβρουαρίου 1852, έζησε σε μια μικρή κοινωνία με πολλά προβλήματα.
Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος τότε, ζητούσε χέρι να πιαστεί για να ορθοπατήσει.
Ο Γεώργιος Σουρής άρχισε να γίνεται γνωστός μαζί με την εκλεκτή παρέα της
εποχής. Παρέα που υπήρξε το πνευματικό καμάρι της νεωτέρας Ελλάδος π.χ. ο
Παλαμάς, ο Στρατήγης, ο Προβελέγγιος, ο Άγγελος Βλάχος, ο Πολέμης, ο Μαλακάσης,
ο Νιρβάνας, ο Ραγκαβής αργότερα υπουργός Εξωτερικών. Πολλοί άλλοι ποιητές και
λογοτέχνες νεαροί ονειροπόλοι, που η μνήμη μου αδυνατεί να ονομάσει.
Η οικογένεια του Γεωργίου Σουρή, λόγω
οικονομικών προβλημάτων, εγκατέλειψε τη Σύρο και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Τότε
η Αθήνα ήταν μια πολύ μέτρια πόλη. Ο Σουρής ξενητεύτηκε στο Ταϊγάνι της Ρωσίας.
Υπάλληλος σ’ ένα πλούσιο έμπορο σιτηρών. Επέστρεψε γρήγορα στην Αθήνα και
δουλεύει σαν βοηθός συμβολαιογράφου. Συγχρόνως μελετά σκληρά. Θέλει να πάρει το
δίπλωμά του, στη Φιλοσοφική Σχολή. Τον αδίκησαν όλοι και δίπλωμα δεν πήρε ποτέ.
Πικραμένος έγραψε αθάνατους στίχους
που σημάδεψαν τον μεγάλο του πόνο. Αλλά τελικά παρηγορήθηκε με ένα τετράστιχο
σατυρικό, που έκανε πολλούς να μετανιώσουν που τόσο τον κυνήγησαν: «Μετά
μεγάλης μου χαράς, τοις φίλοις αναγγέλλω / πως εξετάσθηκαν των θυρών ερμητικώς
κλεισμένων / και απερρίφθηκαν μυστικά μετά πολλών επαίνων».
Ο Γεώργιος Σουρής απεφάσισε και μας
παρουσίασε τον αγαπημένο Ρωμιό. Ο αθάνατος και επίκαιρος Σουρής, στις 2
Απριλίου 1883, μέχρι τον Νοέμβριο του 1918 εκδίδει τον Ρωμιό. Ο Ρωμιός είναι
έμμετρός του πλούτος. Δυστυχώς τον Αύγουστο του 1919 σε ηλικία 66 ετών στο Νέο
Φάληρο, η γρίππη ήταν αφορμή για το θάνατό του. Η κηδεία του έγινε με τιμές
στρατηγού εν ενεργεία. Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να μιμηθεί τον πάντα επίκαιρο
Σουρή. Η οικία του Σουρή, ήταν επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη 15. Παράλληλα
διατηρούσε την θερινή του κατοικία στο Νέο Φάληρο και σ’ αυτή την κατοικία
έζησε λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, η γυναίκα με τις δύο κόρες τους.
Η πνευματική παρέα τούτης της εποχής,
μιας εποχής που την ομόρφαινε η ελπίδα και τα όνειρα, συναντιόνταν τακτικά στο
Καφενείο «Κοραής» στην Αθήνα, επί της οδού Ιπποκράτους και Ναυαρίνου.
Ο Σουρής όλα τα έβλεπε και όλα τα
αφουγκραζόταν. Με τους στίχους του ζωγράφιζε τα γεγονότα της εποχής, πάντα
επίκαιρος, αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Με λίγους στίχους
χαρακτήριζε τους πάντες και τα πάντα. Και μας χαρακτήριζε ακριβώς όπως είμαστε:
«Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν, ονείρατα – ελπίδες και σκοποί κι οι μούρες
μας, μουτσούνες εγινήκαν, δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή».
Σήμερα έτος 2014 και τα στιχάκια και
τα λογάκια επίκαιρα και με ντροπές γεμάτα. Θέλω να αναφέρω τα δυο φανταστικά
πνευματικά παιδιά του Σουρή: Τον Φασουλή και τον Περικλή. Αυτοί οι δύο αιώνιοι
φίλοι του, τον συντροφεύουν σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Τον
συμβουλεύουν, τον προσέχουν. Είναι οι πιο πιστοί φίλοι της ζωής του. Ο Σουρής
έλεγε για το Φασουλή και τον Περικλή. Είναι δυο κανταδόροι και στέκονται
πλησίον μου, με κρύο και ξεροβόρι.
Ο Σουρής θυμίζει σε όλους τα νιάτα
μας που ήταν τίμια, φτωχά, μα με χαρά γεμάτα.
ΟΛΓΑ ΚΥΡΙΤΣΗ
