του Στέφανου Μίλεση
Στις 7 Μαρτίου του 1899 μπήκε ο θεμέλιος λίθος
του Ταχυδρομικού Μεγάρου Πειραιώς, παρουσία του τότε Υπουργού Εσωτερικών Γ.
Θεοτόκη και του Δήμαρχου Πειραιώς Τρύφωνος Μουτζόπουλου. Ο Θεοτόκης στον λόγο
που εκφώνησε ο ίδιος ανέφερε ότι «θεμελιώνεται Εν Ελλάδι το πρώτο Ταχυδρομικό,
Τηλεγραφικό και Τηλεφωνικό κατάστημα μαζί».
Το κτήριο αυτό λειτούργησε κατά τα πρότυπα του
Ταχυδρομείου της Γενεύης σε μια εποχή που οι ταχυδρομικές υπηρεσίες της Πρωτεύουσας
του Κράτους, στεγάζονταν ακόμα σε ιδιωτικά οικήματα!
Στις 19 Αυγούστου 1901 τελέσθηκαν τα εγκαίνιά
του, βάζοντας ένα τέλος στις περιπέτειες της Ταχυδρομικής υπηρεσίας Πειραιά,
που μέχρι τότε στεγάζονταν ακόμα και σε σπίτια όπως στις οικίες των Κόλλα και
Φώσκολου αρχικά, μετά στον πάνω όροφο των παλαιοτέρων καταστημάτων του
Χουτόπουλου, αλλά και στο ισόγειο του Παλαιού Δημαρχείου Πειραιά (Ρολόϊ) και
μετά ξανά αλλού, στην συμβολή των οδών Εθνικής Αντιστάσεως και Τσαμαδού.
Η απόφαση για την ανέγερση Ταχυδρομικού Μεγάρου
σε δημοτικό γήπεδο του Πειραιά, έκτασης 2.000 τετραγωνικών πήχεων που
βρίσκονταν μεταξύ των οδών Φίλωνος, Καραολή - Δημητρίου και Νοταρά, είχε ληφθεί
βέβαια από το Δημοτικό Συμβούλιο του Πειραιά το 1848, αλλά δεν είχε υλοποιηθεί.
Για την κατασκευή του δαπανήθηκαν 190.000 δραχμές
καθώς ο κατασκευαστής του ο Εμμανουήλ Παπακωνσταντίνου, αποφάσισε να το
κατασκευάσει διώροφο, με δύο προσόψεις και δύο κεντρικές εισόδους. Η μεν
πτέρυγα του Ταχυδρομείου να έχει πρόσοψη επί της οδού Φίλωνος, η δε πτέρυγα του
Τηλεγραφείου και Τηλεφωνείου με πρόσοψη επί της πρώην οδού Άρεως σημερινή
Καραολή και Δημητρίου. Σήμερα χρησιμοποιείται μόνο η είσοδος του Ταχυδρομείου
από την οδό Φίλωνος.
Δεκαοκτώ ημέρες πριν τα επίσημα εγκαίνιά του, την
1η Αυγούστου του 1901 υπεγράφη η σύμβαση μεταξύ του Υπουργείου Εσωτερικών (με
Υπουργό τον Θεοτόκη) και του Δημάρχου Πειραιά Τρύφωνα Μουτζόπουλου που
προέβλεπε 25ετή μίσθωση από την 1η Σεπτεμβρίου 1901 και με ενοίκιο 1050 δραχμές
τον μήνα.
Σήμερα όποιος το επισκέπτεται εντυπωσιάζεται
καθώς στο κέντρο του, κυριαρχεί μια οκτάγωνη αίθουσα που στεγάζεται από
υαλόφρακτη στέγη και που σήμερα είναι γνωστή ως "αίθριο". Σε αυτή την
αίθουσα λειτουργούσε ο κυρίως χώρος εξυπηρέτησης του κοινού και μέχρι σήμερα
περιμετρικά μπορεί κάποιος να δει τις θυρίδες εξυπηρέτησης. Το κτήριο αυτό για
70 σχεδόν χρόνια εξυπηρέτησε την πόλη του Πειραιά, που με τις ακάματες
προσπάθειες του προσωπικού του, έφερνε εις πέρας ασφαλώς και ταχέως την
αλληλογραφία των δημοτών. Το 1970 αποφασίσθηκε η ανέγερση νέου Ταχυδρομικού
Μεγάρου στην συμβολή των οδών Φίλωνος και Τσαμαδού, σύμφωνα με την τεχνοτροπία
που χαρακτήριζε την δεκαετία εκείνη, το οποίο και ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του
1973. Η έκταση στην οποία ανεγέρθηκε το νέο Ταχυδρομικό Μέγαρο Πειραιά, την
είχε παραχωρήσει με απόφασή της από το 1964 η Επιτροπή Δημοσίων Κτημάτων στο
Υπουργείο Συγκοινωνιών. Η έκταση αυτή του νέου Ταχυδρομικού Μεγάρου, αποτελούσε
μέρος της έκτασης στην οποία λειτουργούσε το Πολεμικό Σχολείο (Σχολείο Ευελπίδων
Πειραιώς).
