ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: (τραγουδώντας): Σαν βγαίνει ο Χότζας στο τζαμί,
αργά σαν σουρουπώνει, κι όταν θα πει το μπιρ Αλλάχ, μπιρ Αλλάχ…
ΚΑΡΑΓΚΟΖΗΣ: Σταύροοοοο….
ΣΤΑΥΡ.: Αδερφάκι Καραγκιοζάκο γιατί μου την έσπασες έτσι
άσχημα…
ΚΑΡ.: Νόμισα ότι έκανε πρόβα ο Χότζας για το τζαμί που
ετοιμάζεται στη γειτονιά σου, το Βοτανικό.
ΣΤΑΥΡ.: Μπήκα! Θα πλακώσει δηλαδή όλη η Αραπιά. Και γιατί ρε
βλάμη, δεν το στήσανε το τσαρδί, πιο έξω;
ΚΑΡ.: Χρόνια ψήνεται Σταύρο η δουλειά, Ξεκινήσανε να το
στήσουνε έξω από δω, αλλά μπήκε ο εξ από δω μέσα τους, και σιγά – σιγά, το
τσουλήσανε μες στη μύτη μας!
ΣΤΑΥΡ.: Δηλαδής Αδερφάκι Καραγκιοζούα, έτσι και βγαίνω
τσάρκα με το προσσόπατο, κατά Βοτανικό, θα τρώω στη μάπα το Χότζα;
ΚΑΡ. Και θα λες και φχαριστώ!
ΣΤΑΥΡ.: Μά την Αγία Πόπη, θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρδα
θα τους πάρω^ που λέει και το
άσμα….
ΚΑΡ.: Σταύρο, με το νέο νόμο, έτσι και πεις κουβέντα σε
κλείνουμε στην ψιρού, στο άψε σβήσε. Γι’ αυτό σενιάρισε ένα δικό σου τραγουδάκι
με τίτλο: «Κλάψε με μάνα, κλάψε με», για να είσαι και επίκαιρος.
ΣΤΑΥΡ.: Τι μου λες;
ΚΑΡ.: Να σε τρελάνω στις κλωτσιές!
ΣΤΑΥΡ.: Λοιπόν, το στρίβω αλά Γαλλικά, και πάω να ρίξω ένα
πατσά, να αφουγκραστώ καλύτερα!
ΚΑΡ.: Καλή επιτυχία!
ΣΤΑΥΡ.: Μερσί μποκού, Τσίφτη γεια χαραντάν…
ΚΑΡ.: Άντε στο καλώδιο…
(… και όπως συνηθίζουν να λένε η συνέχεια επί της οθόνης!)
Μανώλης Λαουτάρης
