Ο τίτλος αναφέρεται στην κυρία Γιάννα
Δασκαλάκη – Αγγελοπούλου, η οποία πρότινων ημερών παρουσίασε το βιβλίο της με
τον Ελληνικό τίτλο «Γιάννα» στο Saint Paul. Δεν ξέρω γιατί δεν το τιτλοφόρησε
το Ελληνικό μου δράμα, όπως την αγγλόφωνη έκδοσή του (my Greek Drama).
Ίσως γιατί εμείς ξέρουμε ότι το
δράμα χωρίζεται σε τραγωδία και κωμωδία ενώ οι ξένοι – όπως και εμείς άλλωστε
τις περισσότερες φορές το ταυτίζουν με την καταστροφή, την αποτυχία, τη
δυσπραξία και γενικά αδιέξοδες καταστάσεις, ανάλογα με την προσωπική αντίληψη
του καθενός!
Οπότε αν ήθελε να μας πείσει να
αγοράσουμε το βιβλίο της για να γνωρίσουμε το δράμα της καταλαβαίνετε ότι το
λιγότερο που θα εισέπραττε θα ήταν ειρωνικά μειδιάματα.
Οι ξένοι και ειδικά οι Αμερικανοί
παραμυθιάζουν πιο εύκολα με κάτι τέτοια, εμείς όμως όσο και να θέλουμε να
παραμυθιαστούμε (γιατί το θέλουμε πολλές φορές και πολύ μάλιστα!) η
πραγματικότητα μας προσγειώνει ανελέητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι οι
Ολυμπιακοί αγώνες ωφέλησαν τις μεγάλες εταιρείες με πρωταγωνίστρια την Coca Cola τα μεγάλα Κράτη, όπως τις ΗΠΑ που
μας πούλησαν άχρηστους εξοπλισμούς δήθεν ασφάλειας κλπ. και δευτερευόντως όλους
τους «παράγοντες» μεταξύ των οποίων και η κυρία Αγγελοπούλου.
Το αποτέλεσμα και ήταν ένας τεράστιος
λογαριασμός, το ύψος του οποίου δεν μάθαμε ποτέ. Ίσως τον μάθουν τα δισέγγονά μας που θα καλούνται και αυτά να
τον πληρώσουν.
Σίγουρα δεν την απασχολούν αυτές οι
λεπτομέρειες όταν αναφέρεται στο Ελληνικό της δράμα. Άλλωστε αυτό είναι το δικό
μας δράμα, το οποίο ακριβώς επειδή είναι μεγάλο παραμένει βουβό το δικό της
δράμα συνίσταται – απ’ ότι κατάλαβε -- στο ότι ενώ κατά την διάρκεια των
Ολυμπιακών Αγώνων αποδείξαμε ότι είμαστε άξιοι για πάρα πολλά, μετά όλο αυτό
ξεφούσκωσε και την απογοητεύσαμε. Η κυρία Αγγελοπούλου επιμένει να τα βλέπει
όλα από την δική της μόνο σκοπιά και να λέει μισές αλήθειες. Το τι κρύβεται
πίσω από την βιτρίνα το ξέρει καλύτερα από εμάς, αλλά ο ρόλος της ήταν ακριβώς
αυτός: της βιτρίνας και ήταν ένας ρόλος που της ταίριαζε γάντι: Φιλόδοξη γκλαμουράτη
στο έπακρον, σύζυγος πάμπλουτου επιχειρηματία άριστη δημοσχετίστρια.
Εν πάσει περιπτώσει το ότι της δόθηκε
η ευκαιρία να παίξει αυτόν τον ρόλο και τον έπαιξε ήταν δικαίωμά της. Κατά την
ταπεινή μου γνώμη θα μπορούσε να τον παίξει πιο ουσιαστικά. ΝΑ θέσει βέτο π.χ.
να γίνουν οι Ολυμπιακοί σύμφωνα με το αρχικό τους πνεύμα και ιδεώδες. Ήταν
μοναδική ευκαιρία να αναβαπτιστούν και να αναβιώσουν οι Ολυμπιακοί αγώνες. Τόσο
για τους ίδιους τους αγώνες όσο για την Ελλάδα και όλον τον κόσμο. Η κυρία
Αγγελοπούλου αντί να πει το μεγάλο ΟΧΙ προτίμησε να πει το μεγάλο ΝΑΙ>
Έτσι η επιλογή της Αθήνας δεν είχε
κανένα νόημα. Όσο για την ωραία ατμόσφαιρα που πράγματι ζήσαμε αποδείχθηκε ότι
είχε πολύ ψευδαίσθηση. Όπως και το βιβλίο της κυρίας Αγγελοπούλου και επομένως
και η παρουσίαση.
Για να ξεχάσουμε λοιπόν λίγο το δράμα
της κυρίας Αγγελοπούλου και το δικό μας ας περάσουμε στον χαβαλέ (ομολογουμένως
γι’ αυτό πήγα και φαντάζομαι οι περισσότεροι).
Λοιπόν η κυρία Αγγελοπούλου εισέβαλε
αεράτη στην κατάμεστη αίθουσα (μεταξύ των παρευρισκομένων η κυρία Βάνα Μπάρμπα
και ο κύριος Λευτέρης Πανταζής). Ήταν ντυμένη με ένα απλό μπλε φόρεμα χωρίς τα
τεράστια μαργαριτάρια της. Μίλησε στην αρχή γαλλικά, νομίζοντας προφανώς ότι
στο Saint Paul υπάρχουν ακόμα frères. Μας έδειξε video που την έδειχνε να υπογράφει το
βιβλίο της σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού, μας μίλησε για το κορίτσι από την
Κρήτη που δεν ήξερε κανέναν στην Αθήνα και έτσι σκέφτηκε να μοιράσει σπόρους
βασιλικού ώστε αφ’ ενός να πρασινίσει την Αθήνα και αφ’ ετέρου να αποκτήσει
πολλούς ψηφοφόρους.
Δεν θα σας κουράσω επαναλαμβάνοντας
αυτά που είπε γιατί όλα αφορούσαν την επιφάνεια τόσο της ζωής, όσο και των
Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυρία Αγγελοπούλου έχει κάθε λόγο να θέλει να παραμείνει
στον κόσμο της. Αν όμως με το βιβλίο της επιδιώκει κάποια δικαίωση ή
επιβράβευση, ή να ρίξει κάποια γέφυρα στον άλλο κόσμο που βρισκόμαστε εμείς,
πρέπει να της θυμίσουμε ότι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Πρωτίστως λοιπόν ή εν κατακλείδι το
βιβλίο της θα έπρεπε να περιέχει τον απολογισμό της και την ανάληψη της ευθύνης
που της αναλογεί για το τεράστιο γεγονός των Ολυμπιακών αγώνων, των οποίων
υπήρξε πρόεδρος.
Βαρβάρα Τσιάλτα
