Ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε κι ο γάϊδαρος ... εδώ
τους καλούς καιρούς και χρειαζόσουν χρήμα κι ας είχες περίθαλψη, τώρα πια να
εύχεται κανείς να μην αρρωστήσει ... ραντεβού σε 2-3 και 5 μήνες, ε θα έχεις
ταξιδέψει πριν το ραντεβού... ας είναι καλά οι άνθρωποι... όλα εν σοφία ποιούν
για τη σωτηρία μας!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την αμυδρά υποψία πως όταν
πια θα μας ξεζουμίσουν όλους μέχρι τελευταίο ευρωπουλάκι της τσέπης και πάρουν
όλα αυτά που θέλουν, στο τέλος θα μας πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα!...
Αδιαφορούν για τις αυτοκτονίες, (ορισμένοι μάλιστα τις χαρακτηρίζουν ως
αποτέλεσμα τζόγου ή ερωτικής απογοήτευσης και όχι κρίσης), αδιαφορούν για τα
πεινασμένα παιδιά, αδιαφορούν για τους ανθρώπους που χάνουν τα σπίτια τους και
βγαίνουν στο δρόμο, αδιαφορούν για τους άνεργους χωρίς ελπίδα, αδιαφορούν για
ότι προκάλεσαν στον Ελληνικό λαό όλα αυτά που συνέβησαν στην τριετία και το
μόνο που τους ενδιαφέρει να μαζέψουν χρήμα! Ε όταν στερέψει θα μας δώσουν και
μια κλωτσιά να τελειώνουμε!
Αναρωτιέμαι νιώθουν όμορφα να βλέπουν ουρές τον κόσμο
στα συσσίτια; Και πόσοι άλλοι που λαμβάνουν κατ' οίκον γεύμα γιατί ντρέπονται να
πάνε στο συσσίτιο! Μέχρι χθες είχαν μία ήρεμη ζωή και ξαφνικά βρέθηκαν επαίτες!
Και υπάρχουν άνθρωποι που ενώ υποφέρουν δεν δύνανται να απλώσουν το χέρι για
ζητιανιά!... και η επαιτεία διώκεται! Αυτό πού το πας;
Όπου κι αν κοιτάξεις θλιμμένα πρόσωπα! Άλλοτε από το
Νοέμβρη η πόλη είχε γιορτινή όψη, με φώτα στους δρόμους στις βιτρίνες, στα
μπαλκόνια, τώρα αραιά και πού αν δεις κάποια φωτάκια ή κάποια στολίδια! Και πώς
να κινηθεί η αγορά χωρίς το δώρο; Δε φτάνει που μειώσατε μισθούς και συντάξεις,
δε φτάνει που φορτώσατε φόρους, κόψατε και τη μόνη ανάσα του Δώρου! Έχετε
καταλάβει εν συνόλω τι εισόδημα αφαιρέσατε από την τσέπη του πολίτη; Σαφώς όχι,
αναφέρεστε μόνο σε ένα 30% μείον, πλασματικό κι αυτό όπως και άλλα! Αναφέρεστε
π.χ. σε ιδιοκτησία του Έλληνα!... ιδιοκτησία που εξοφλείται σε 20-30 χρόνια την
θεωρείτε πραγματική; Κανονικά θα έπρεπε να εξαιρείται η συγκεκριμένη
''ιδιοκτησία'' από φόρους, τεκμήρια και τα τοιαύτα και αντ' αυτού έχουμε και
τεκμήριο για το ακίνητο και φόρους και τεκμήριο οι τόκοι του Δανείου! Αν αυτό
δεν λέγεται εξόντωση πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί; Απλές ερωτήσεις
κοινής λογικής!
Πόσες χιλιάδες οικογένειες ζουν χωρίς ρεύμα; Ακόμα δεν
ξεκίνησε ο χειμώνας και θρηνήσαμε τα πρώτα θύματα από αναθυμιάσεις μαγκαλιού, ή
όποιου τρόπου επινοεί ο καθένας για να ζεσταθεί! Γυρνάμε δηλαδή στη δεκαετία
του ''50 με τη μόνη διαφορά ότι το να γυρνάς από τον πολιτισμό και την
τεχνολογία σε πρωτόγονες συνθήκες ζωής και μάλιστα απότομα και ανεκπαίδευτα,
είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί και πολύ φοβάμαι ότι θα θρηνήσουμε
και άλλα θύματα! Και πάντα θα την πληρώνει ο αθώος, μητέρα, αδερφή ...
υπαιτιότητα λόγω αμελείας για το συμβάν! Τα βαθύτερα αίτια της όλης κατάστασης
και περαιτέρω ενοχές δεν ανιχνεύονται και δεν τεκμηριώνονται!
Παράγετε δράματα διαφόρων μορφών, έχετε προβλέψει το
πώς θα τα αντιμετωπίσετε; Απ' ότι φαίνεται όχι ... στα τυφλά και όπου βγει! Το
τι θα απογίνει αυτός ο κόσμος είναι εκτός προγραμματισμού και προδιαγραφών. Άλλωστε
όταν ακούς να σου λένε ''να είσαι ευχαριστημένος που παίρνεις 360 Ευρώ, ενώ
άλλος δεν παίρνει τίποτα'' μπορεί να καταλάβει κανείς! Έχουμε ξεφύγει τελείως, καμιά ντροπή και
κανένας ενδοιασμός και προπαντός καμιά επαφή με την πραγματικότητα , ήτοι πόσα
χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει αξιοπρεπώς και να ανταποκρίνεται σε
λογ/σμούς αναγκαίων αγαθών και υποχρεώσεις!
Απέραντη θλίψη για όποιον μπορεί να νιώσει τι σημαίνει
ανέχεια και ορίζοντας χωρίς ελπίδα! Είθε το πνεύμα των Χριστουγέννων να φωτίσει
ορισμένα μυαλά, μήπως και συγκρατηθεί η κατρακύλα και δεν πάει πιο κάτω! Και
μην αναζητάτε εικόνες φτώχειας στην εμφάνιση και κρίνετε απ' αυτό... ο τωρινός
άφραγκος έχει ακόμα στις ντουλάπες του ρούχα, φαΐ δεν έχει, ΔΕΗ δεν έχει ή ότι
άλλο χρειάζεται για την επιβίωσή του. Κατά γενική ομολογία ανθρώπων που κάνουν διανομή
ρούχων και συσσιτίων στις εκκλησίες, οι περισσότεροι αρνούνται να πάρουν ρούχα,
φαγητό ζητάνε! Κι αυτή η διαπίστωση δίνει πιστεύω την πραγματική εικόνα του
προβλήματος!
Νίκη Άννα Παπουλάκου.
